[WIERSZ] Szept
Autor: PrinceWhatever
Cichy szelest, na tle wszechmogącej egzystencji
I konar marzeń, sięgający swą dumą rozchwianych nicością niebios
Dotykający, muskający wrażliwe opuszki ludzkich słow
Złożonych z części owocu nieświadomych pragnień.
Rozciągający nad przepaścią, która zawisa na jednej z gałęzi...
...Gałęzi ślepego szczęścia i władców niewzruszonych gór.
I dźwięk, wydobywający się z ciepłego serca, akrylowej abstrakcji ludzkiego istnienia
Pastelowy szept spokojnych dusz.
0 komentarze: